Skåne í marsmánaða. Mjørkatám. Margreta Garpe er avrúsað og farin á viðgerðarheim. Hon noyddist at velja; liva ella doyggja.

Knøpp fimm ár eftir varð sjónleikur hennara, Limbo, frumsýndur á Stadsteatern í Stokkhólmi. Hann er ikki ein sjálvsævisøga, men lýsir kortini hennara egnu upplivingar, og kensluna av at hanga millum himmal og helviti - at søkka ella royna at flóta. 

Limbo er ein leikur um jagstran eftir upplivingum og flýggjan frá veruleikanum. Um at vera bundin av rúsevnum, og flýggja undan sær sjálvum, og gjøgnum lygnir og loyndarmál at halda fram at liva í støðuni. Men leikurin er eisini um at finna vegin út; at uppdaga og tora at síggja hvat ið tað er, sum hendir. At finna javnvágina og venda aftur til eitt frælst lív.